Roarrrr from…. Salzburg!

T. rex on tour!

Afscheid nemen voelt net als uitsterven, en ik kan het weten want ik heb het beide beleefd. Het één 67 miljoen jaar geleden, het andere nog niet zo lang geleden. Bij mijn feestelijke onthaal in Leiden dacht ik hier nooit meer weg te willen. Maar... Naturalis verbouwt en tot mijn nieuwe verblijf klaar is, ga ik op reis. In 67 miljoen jaar is de wereld enorm veranderd, daar moet ik toch iets van zien! Maar als er dan speciaal een 'T. rex-uitzwaaifeest' georganiseerd wordt, en op de laatste dag nog honderden Leidenaren afscheid komen nemen, is dat zelfs voor een grote dinosauriër toch even slikken. Niet getreurd, via deze blogs ga ik jullie bijpraten over mijn avonturen op reis.

Als T. rex pak je niet zomaar een backpack, op reis gaan is een hele operatie. Letterlijk. Ik word helemaal uit elkaar gehaald, bot voor bot. Kleine botten gaan bij elkaar in een krat, grote stukken zoals mijn schedel gaan los in een krat. Dat voelt altijd een beetje gek, maar zolang ik voorzichtig weer in elkaar word gezet vind ik het goed. Het spannendste vind ik het wanneer de deksel dicht gaat, plots is het dan donker. Donker zoals het was toen ik nog niet opgegraven was. Mijn eerste stop is het "oude" Oostenrijkse stadje Salzburg. Maarja, oud is relatief, ik kende het in ieder geval nog niet. Het ligt tussen de bergen, bergen waar vast nog prachtige fossielen in liggen, wachtend in het donker, hopend om ooit gevonden te worden.

Ik hoop jullie hier op de hoogte te houden van mijn reizen, al is het de vraag of ik overal internet heb en met mijn klauwen op zo'n toetsenbord schrijven is niet optimaal. Ongetwijfeld ga ik spannende dingen meemaken, leuke mensen ontmoeten en prachtige plekken zien! Tussen alle avonturen door zal ik jullie af en toe schrijven. Het eerste dat ik heb gedaan toen ik in Oostenrijk weer in elkaar zat? Tja, die Hollandse 'aardappelen, vlees & groente' bevatten voor een T. rex veel te veel groen, in Oostenrijk stortte ik me op de Wienerschnitzels. Roaarrrr!