Mijn laatste bestemming. Glasgow, ik ben er!

“Daar gaan we weer”, zo hoorde ik de verhuizers zeggen, ik moest er een beetje van
grommen. Waarom kan ik niet gewoon het vliegtuig instappen? Bot voor bot moet ik uit
elkaar om vervolgens weer in elkaar gezet te worden. Doen ze verder netjes hoor, maar het
is zo’n klus elke keer. Niet te vergelijken met mijn opgraving natuurlijk, zo’n operatie is het
ook weer niet, maar het is toch jammer van mijn laatste dagje Lissabon.

Want ja, ik belandde in Lissabon. In mijn laatste blog zei ik al dat mijn volgende stop
Glasgow zou worden, maar dat liep anders. Toen ik het weer daar checkte kon ik het toch
niet laten om nog even een slinger naar een wat zuidelijker oord te maken. Lissabon dus.
Heerlijke stad! Vooral veel op de terrasjes gezeten. Als je er maanden bent neem je
het bijna voor lief allemaal, maar zo in de laatste dagen maakte ik nog snel een historische
wandeling. Wat zijn jullie mensen er nog maar kort zeg, wat jullie ‘oude gebouwen’ noemen,
vind ik zo oud nog niet. Of neem de gele trams die door Lissabon rijden, zijn ze trots op dat
die daar al sinds achttien-zoveel rijden. Maar is dat nou zo oud? Als fossiel heb je net een
andere kijk op die dingen. Gezeur? Tja, ‘hadden ze me maar niet moeten opgraven’ grom ik
dan vrolijk. Maar goed, zand erover.

Nu dus in een museum in Glasgow, in Schotland. Vol verbazing las ik in mijn reisgids over
doedelzakken, het schijnt hier veel te regenen, en de Schotten zouden onverstaanbaar zijn.
Dat laatste zeggen ze ook over mij, dus eindelijk eens geen taalbarrière! Ook wel eens fijn,
immers, met handen en voeten kan ik niet zoveel vertellen. Met m’n voeten kan ik aardig
overweg, maar die kleine armpjes he. Blijft een obstakel.

Dan nog de ‘kilt’. Ik las dat Schotse mannen een soort rok dragen. In Lissabon zie je ook
heel veel rokken, maar nooit bij mannen. Typisch iets voor die streek dus! Het gerucht
schijnt zelfs te gaan dat ze daar verder niks onder aan hebben. Wat een mysterieus gedoe, ik
ben alleen een skelet en doe daar toch ook niet geheimzinnig over? What you see is what
you get!

Glasgow ligt dus in Schotland, toepasselijk want er zit al aardig schot in mijn reis. Ik noem
het dan ook wel Glas-gauw, want ik kan niet wachten tot mijn verblijf er daar weer op zit en
ik terug naar Leiden kan. Niet dat de whisky me niks lijkt hoor, maar het museum in Leiden
schiet nu zo op! Het dak zit erop, de opening komt dichterbij en de eerste dieren zitten zelfs
al binnen! De grote beesten welteverstaan, die anders niet meer door de deur konden. En
dit grote beest? Ik kan gelukkig uit elkaar ;)

Ik ga nog snel een paraplu kopen, see you soon!

Grrr,
Trix